برخی از آثار مهم معمار بزرگ ریچارد راجرز
آثار مهم معمار بزرگ ریچارد راجرز
آثار مهم ریچارد راجرز عبارتند از:
- ترمینال۴فرودگاه باراهاس مادرید
- مجموعه فرهنگی Dome
- مرکز فرهنگي ژرژ پمپیدو در پاریس
- دادگاه حقوق بشر اروپا
ترمینال۴ فرودگاه باراهاس مادرید ریچارد راجرز
پروژه برای ترمینال شماره ۴ در فرودگاه باراهاس، در سال ۱۹۹۷ در یک مسابقه معماری انتخاب شد. ریچارد راجرز و همکاران استودیوو lamela، دو شرکت مهندسی TPSو Initec، کارفرمای پروژه و کارشناسان ملی فرودگاه های اسپانیا، به معمارها ماموریت داده بودند که یک امکان جدید به عنوان قسمتی از طرح گسترش فرودگاه باراهاس مادرید طراحی کنند.
ترمینال جدید، شهر مادرید را به عنوان یک قطب بزرگ اروپایی مطرح خواهد کرد و این موقعییت، کانون ارتباطی بین اروپا و آمریکای لاتین خواهد بود. ترمینال جدید یک توالی شفاف فضایی برای وارد شدن و راهی شدن مسافران را به نمایش می گذارد. خوانایی ساختمان و طراحی مدوالر، یک توالی تکرار شونده موج گونه ای را توسط بال های پهناور فولاد پیش ساخته خلق می کند.
یک نقاشی ساده از متریال های مختلف و دیتیل های نمایان، که شخصیت معمارانه بنا را تقویت می کنند. سقف با نوارهای بامبو مزین شده که این نوارها یک ظاهر صاف و یکپارچه ای را ایجاد می کنند و در تضاد با آن ها، سازه های درختی رنگ شده قرار گرفته است. این سازه درختی به منظور خلق یک چشم انداز یک کیلومتری از رنگ ها، رنگ شده است. طبقه پایین تر ساختمان، فضای انبار و جابجایی بار است که یک تضاد برجسته ای را به همراه فضای سبک و شفاف در بالا به نمایش می گذارد. سقف بزرگ ترمینال برای جریان دادن نورطبیعی به داخل، گویی پانچ شده و این هدایت نور به دقت کنترل شده است.
مجموعه فرهنگی Dome ریچارد راجرز
اين ساختمان يكي از بزرگترين پروژه هاي معماري اجرا شده در انگلستان بوده، كه يكي از نشانه هاي مهم اين كشور هست و در تمامي عكس هاي هوايي لندن قابل مشاهده است. اين پروژه معماري يك ساختمان جذاب و گيرا بوده كه بزرگترين سقف دنيا را به خود اختصاص داده که بيرون آن مثل، يک خيمه سفيد درخشان و بزرگ است.
برج هاي حمايت كننده زرد رنگ آن ۹۵ متر ارتفاع دارند. پلان دايره اي با قطر ۳۵۶ متر و لبه هاي حلزوني بر زيبايي آن افزوده است. سايبان اين ساختمان غول پيكر از PTFE كه پلاستیک مقاوم و با دوام هست ساخته شده و از وسط ۵۰ متر ارتفاع دارد. اين شاهكار معماري يكي ديگر از موفقيت هاي ريچارد راجرز معمار معروف سبک هاي تک است.
مرکز فرهنگي ژرژ پمپيدو در پاريس ریچارد راجرز
در سال ۱۹۷۰ بنابر طرح پيشنهادی رئيس جمهور وقت فرانسه Georges Pompidou يک کنکور بين المللي معماری برای تعيين طرح ساختمان مرکز ژرژ پمپيدو در پاريس برگزار شد که در آن از بين ۶۸۱ شرکت کننده، طرح جنجال برانگيز دو معمار جوان به نام های ريچارد راجرز انگليسي و رنزو پيانو ايتاليايي برنده اعلام شدند. احتمالاََ چون راجرز در فلورانس ايتاليا متولد شده بود اين همکاری بين آن ها صورت گرفت.
مرکز ژرژ پمپیدو واجد خصوصیاتی کاملاََ استثنایی هست. کانونی چند منظوره که شامل؛ موزه ملی هنرهای مدرن، مرکز طراحی صنعتی، اداره توسعه فرهنگی و دو ارگان مهم دیگر یعنی کتابخانه عمومی مرجع و موسسه پژوهش‌های تطبیقی آکوستیک موسیقی IRCAM است. از لحاظ توريستي بعد از موزه ی لوور و برج ايفل که ساختمان های ايده آل و آرماني معماران تک هستند، مقام سوم را دارا است.
عليرغم وسعت و عظمتي که اين ساختمان دارد، ستون های آن نازک و ظريف به نظر مي رسند. از طول دارای سيزده دهانه است، با ضربدرهايي که در تمام نمای طولي ادامه مي يابد به يکديگر متصل مي شوند. جانب عرضي ساختمان را خرپاهايي ظريف و گشاده به طول پنجاه متر پل ميزنند. استفاده از خرپا بدين طول، فضاهايي وسيع و گشاده بدون مزاحمت ستون ايجاد کرده که امکان هرگونه طرح ريزی آينده در درون ساختمان را بسته به نيازهای اين مرکز فرهنگي ایجاد کرده است. در يک جانب نما و در طول آن پله های الکتريکي قرار دارند که در درون محفظه ای شيشه ای نهاده شده است. پله ها در جهت اُريب با شکستگي هايي در جهت افقي که وجود پاگرد را در پله به ذهن مي آورد و ماهيت عملکرد پله را نمايان مي کند.
ویژگی های ظاهری مرکز فرهنگي ژرژ پمپيدو
ویژگی ظاهری مهم این مرکز معماری بی‌همتا و جنجال برانگیز ساختمان آن است. در این طرح تمام لوله‌کشی‌ها و کانال‌های تهویه هوا و سیم‌کشی برق در بیرون ساختمان و در معرض دید قرار دارد. حتی تیرها و ستون‌های سازه ساختمان نیز همگی دیده می‌شوند. منتقدان آن را شبیه به انسانی دانسته‌اند که دل و روده‌اش بیرون از بدن قرار دارد.
دادگاه حقوق بشر اروپا ریچارد راجرز
در اواخر دهه ی ۱۹۸۰، دادگاه حقوق بشر تصميم به ساخت بنای جديدی به جای ساختمان مرکزی قبلی، که به شيوه ی نوکوربوزين ساخته شده بود، گرفت و نقشه های بنای جديد نيز تا مراحل نهايی تهيه شد. تا جايی که از ميتران، رئيس جمهور وقت هم برای قرار دادن سنگ بنای آن دعوت شد.
ليکن سپس چرخشی عجيب در اين قضيه رخ نمود. ميتران با بازنگری طرح های پيش نهادی، اعلام کرد که طرح ساختمان جديد بايد به مسابقه گذاشته شود. به همين خاطر مسابقه ای ترتيب داده شد که در نهايت ريچارد راجرز به عنوان برنده ی آن اعلام گرديد. در طرح راجرز قصد بر اين بوده است که «يادمانی غير يادماني» ارائه گردد، که نمودی موقر و شکوهمند و در عين حال قابل فهم از علم حقوق در جامعه ی مدرن اروپا باشد.
مشخصات ساختمان دادگاه حقوق بشر اروپا
ساختمان با زيربنای ۳۰۰۰۰۰ مترمربع و در کناره یک رود قرار دارد. فرم بنا ۲ بخش متمايز از هم را نشان می دهد، اتاق های مدور شکل دادگاه و هيئت که به وسيله ی تالار ورودی درخشان و حلقوی به هم متصل شده اند و به سالن عمومی منتهی می شوند. مابين دو قسمت انحنادار که شامل؛ ادارات برای دادگاه و هيئت است، محوطه های عمومی دفاتر کار قرار دارند.
مهمترين بيان به صورت واضح، هويت دادن و نمادپردازی برای ساختمان است که هر دو آرمانی و مناسب برای الگوپردازی هستند. استراتژی به کارگيری مصالح و سرويس دهی اتخاذ شده برای ساختمان موجب شکوه، عظمت و هماهنگی آن با اطراف شده است. بنا به اين منظور دادگاه، هيئت و دفاتر کاری، مزين به استيل های ضد زنگ شده اند در حالي که بقيه ی بنا شيشه ای و به هم چسبيده است.
نمای خارجی اداره به صورت طبيعی با يک سايبان خارجی و کاملا پوشيده شده با جعبه های گل و گياه تهویه می شود. این سایبان باعث به وجود آمدن نمايی با طول تقريباََ ۲ کيلومتر از گياهان سبز است. هر يک از اتاق های بزرگ از A.C مخصوص خودشان برخوردارند و پوشش گياهی به وسيله ی استفاده از آب های زيرزمينی در پايين سايت تغذيه می شوند.
برای طراحی داخلی، طراحی نقشه و طراحی نما ساختمان می توانید سفارش خود را به صورت آنلاین در سایت ما ثبت کنید!!
